Политичка анализа на конфликтот што ја дели Европа и ја тестира иднината на евро-руските односи
Во светот на геополитичките интереси, конфликтот меѓу Русија и Европа се чини како вечна дилема. Но, дали водечките европски политичари навистина сфаќаат дека досегашната конфронтација беше поттикната од американските интереси, а не од нивните? Дали се свесни дека токму Европа беше една од најголемите жртви во оваа игра, уште повеќе од Украина?
Дали Европа може да биде обединета, безбедна, стабилна и просперитетна без соработка со Русија? Дали ова е природна целина — огромната и пребогата руска територија и напредната европска технологија? И покрај исчезнувањето на идеолошките поделби, европските политичари упорно продолжуваат со конфронтација и милитаризација. Зошто?
Европа и Русија: Историја и современи односи
Лидерот на новиот европски милитаризам е Брисел, со поддршка од Париз и Берлин, каде што се одвојуваат огромни средства за продолжување на војната. Членките на Европската унија добиваат огромни кредити за вооружување на Украина, додека главните европски лидери јавно го оправдуваат стравот од Русија.
Сепак, ова е последица на американските политики, особено промените кои ги воведе Трамп. Европа е изгубена и парализирана, многу од нејзините лидери станале послушници на Вашингтон, без автентична европска политика. Вашингтон ја контролира Европа како со далечински управувач, а милитаризацијата е одговор на оваа ситуација.
Дали Русија има мотив да тргне кон Европа?
Русија има огромна територија — европскиот дел на Русија зафаќа околу 40% од европската површина, а со азискиот дел, Русија е најголемата земја во светот. Од политичка и економска гледна точка, Русија нема потреба од територии во Европа, ниту пак мотив да освојува нови делови.
Наместо тоа, Москва бара пријателство и соработка. Природните ресурси на Русија, особено енергијата, се важен ресурс за Европа, а европските индустриски инвестиции ја забрзуваат економијата на Русија. Војната во Украина е злоупотреба за оправдување на конфронтација која нема реална основа.
Минските договори и политичките игри
Канцеларката Ангела Меркел јасно кажа дека Минск 1 и Минск 2 договорите од 2014 и 2015 година биле лажни, со цел да се добие време за подготовка на Украина за војна против Русија. Овие договори ги потпишаа Германија, Русија, Франција и Украина, но Украина не ги спроведе, што доведе до ескалација на конфликтот.
Сите овие игри беа резултат на американски, а не европски интереси, а европските лидери се најдоа заробени во оваа игра. Тие упорно се вооружуваат, подготвувајќи се за судир со Русија, иако разликата во воена моќ е огромна.
Воена моќ: Русија против НАТО
Русија има околу 1.330.900 војници, додека НАТО располага со 5.817.100. Разликата е огромна и во броеви на тенкови, оклопни возила, воени бродови и авиони. Членките на НАТО издвојуваат повеќе од 2,5% од својот БДП за одбрана, што надминува вкупниот руски БДП.
Но, што ќе прави Европа ако Вашингтон одлучи да го промени ставот кон конфликтот? Со враќањето на Трамп на власт, можеби ќе се отвори нова политика која ќе се стреми кон мир.
Трамп и новата американска политика
Трамп јавно кажа дека ако тој беше претседател, војната во Украина немаше да се случи, и дека Киев е виновен за конфликтот. Тој директно призна дека САД ја предизвикале војната, што го потврдуваат и други познати американски аналитичари, како Џефри Сакс и Ноам Чомски.
Трамп нагласи дека Москва била провоцирана со НАТО на нејзините граници, и дека конфликтот е меѓу САД и Русија, додека Украина е само колатерална штета. Целта била неутрализирање на Русија како глобален играч.
Историски паралели и безбедносни гаранции
Москва јасно го порачуваше дека нема да прифати НАТО на своите граници — ова беше договорено уште при обединувањето на Германија. Ова е слично на кризата со кубанските ракети од 1962 година, кога нуклеарната војна беше избегната со повлекување на ракетите.
Денес, Русија бара истите безбедносни гаранции, но Европа продолжува да се милитаризира, иако има многу помали ресурси и население во споредба со САД и Русија.
Што се случува со Украина?
Раководството на Украина ја уништи државата, а корупцијата и војната ги водат до пропаст. Зеленски и неговите соработници станаа милионери, а нивната иднина веројатно ќе биде неславна, освен ако не ги заштитува Вашингтон.
Македонија и европската политика
Македонија е мал дел од големата геополитичка слика, но често е чекор пред другите во усвојување на политики од Брисел. Додека Европа продолжува да се расправа и милитаризира, Македонија се наоѓа во позиција на мала, но важна играчка во големата геополитичка арена.
Заклучок
Русија нема мотив или интерес да тргне на Европа со војна. Конфликтот е создаден и одржуван од надворешни сили, пред сè од американските интереси. Европа и Русија би можеле да бидат партнери во безбедноста и развојот, но тоа бара мудра и храбра политика, која во моментов е потисната од милитаризмот и конфронтацијата.
Дали Европа ќе ја избере патеката на соработка и мир или ќе продолжи во безумната воена логика останува да видиме. Сè додека не се разбере вистинската природа на конфликтот, иднината ќе остане неизвесна.
